Typisch gevalletje verkeerde rij - deel 5 Twee zussen

Ik loop in zo'n goedkope winkel met alles voor nét te veel om zó mee te nemen. Een neppe Rubiks kubus voor €3,-. Kunstpol wil dat al een tijdje wel eens uitproberen, maar €3,- voor een stuk gammel plastic dat onherroepelijk vrijwel onmiddellijk spoorloos tussen de zooi op zijn kamer verdwijnt wil ik niet uitgeven. Een opvouwbaar visserkrukje voor maar €4,-. Dat is echt te goedkoop, dat kan mijn gewicht vast niet dragen. Wel handig, zo'n ding. Voor in een museum of zo, want lang staan, dat kan ik niet.

Binnen no-time had ik het gezien: in deze winkel zou ik niets gaan kopen.

Maar zo'n shop is slim opgebouwd. Je móet langs de eindeloze bakken door een kilometerslang doolhof zonder zijwegen om uiteindelijk bij de kassa uit te komen. Die gang langs de koopjes is zo smal, dat je elkaar net niet kunt passeren. Je wordt dus gedwongen in karavaanopstelling de hele lijdensweg af te leggen.
En wat doet Purperpolletje dan? Die gaat dan op de mensen om haar heen letten. Kijken of er nog wat te beleven valt. Ik trof het, want ik liep achter twee gezellig dikke, volkse zussen van rond de 55 jaar. Ze hadden elkaar heel wat te vertellen, hadden op bijna elk product wel een reactie en ik luisterde ongegeneerd mee.

Het leukste fragment:

'Hier, een neustrimmer, da's wat voor Henk.'
'Nou, jij kan 'm anders zelf ook wel gebruiken...'
'Hè, dat vind ik nu niet aardig van je. Het is toch al zo ongelijk verdeeld: jij hebt alle goede eigenschappen van mama ge-orven, en ik? Ik heb hangende tieten, dikke billen en ook nog kromme benen. En nu neusharen ook nog. Ik lijk precies op pa, behalve dat ik geen slurfje heb.'

De zussen hadden dikke pret...