Heeft u dat ook weleens? Dat u iets wel wil zeggen, maar dat het niet over uw lippen komt?
Zelfs kleuters van vier kunnen er al last van hebben.
Vandaag was ik even op bezoek in groep 1.
De kinderen zitten in de kring. Een jongetje stompt het meisje naast hem een aantal keer hard in haar zij. Het meisje begint te huilen en de leerkracht grijpt in. Ze vraagt het jongetje waarom hij dat deed. Uiteindelijk vertelt hij dat het meisje hem heel hard op zijn hoofd had geslagen. De leerkracht vraagt: 'En wat had je toen kunnen zeggen?' Het jongetje zegt nasnikkend: 'Stop, hou op.' 'Goed zo!' prijst de juf. 'Waarom heb je dat dan niet gezegd?' Het jongetje, weer harder huilend: 'Mijn mond wilde het niet, maar ik wilde het wél.'
Ik zie het al: een Paulus de Tweede in de dop! ;-)
BeantwoordenVerwijderenach wat een leed.... het had mijn zoontje kunnen zijn. Eerst terugslaan, en dan pas nadenken hoe het eigenlijk had gemoeten... ;-)
BeantwoordenVerwijderenAch, wat een schatje! Daar smelt je toch van, als juf!
BeantwoordenVerwijderenAgosh, het leven van een vierjarige kan soms toch wel moeilijk zijn!!
BeantwoordenVerwijderenHahahahaha ... da's een geniale!
BeantwoordenVerwijderenHij kan het achteraf wél mooi verwoorden!
BeantwoordenVerwijderenach, hij leert het nog wel ;-)
BeantwoordenVerwijderenHihihi, en daar zit je dan als opvoedkundig juf... met de spreekwoordelijke mond vol tanden.
BeantwoordenVerwijderenPrachtig uitgelegd door dat jongetje. Daar zal menige volwassene zich ook in herkennen.
BeantwoordenVerwijderen