Oepsvoeding die niet leuk is

In de vakantie zat ik sinds lange tijd weer eens met Kunstpol in het restaurant van de Hema. Er was van alles te zien en te horen. Genoeg om een tijdje over na te denken en iets gemeenschappelijks te hebben beleefd. Moeten we eigenlijk vaker doen, zo'n kopje thee met-iets-erbij is heel leerzaam en goed voor de ouder-kindrelatie.
Naast de typische-vaste-klant-Hema-restaurant-gangers zaten er maar liefst drie oepsvoedingsgezinnetjes. Kijk, en dát vind ik nou interessant. Even voor de duidelijkheid: ik schaar onszelf daar niet onder, al kunnen we er ook wat van, hoor. Maar dat is alleen maar voor de leuk, af en toe oepsvoeden is zelfs goed voor de opvoeding, vind ik. Mits je kinderen dat aan kunnen. En het léuke oepsvoeding is. Want er bestaat ook heel nare oepsvoeding. Oepsvoeding waar je stil van wordt. En verdrietig.

Oepsvoeding 1: Moeder heeft haar gebakje op en wil opeens meteen weg. 'Kom, we gaan.' Zoontje van acht trekt niet snel genoeg zijn jas aan, vindt moeder. Hij wil haar graag een kunstje laten zien, maar daar is geen tijd voor, vindt moeder. Zij zal hém wel een kunstje laten zien, zegt ze, en het heeft te maken met háár handen en zíjn blote billen.

Oepsvoeding 2: Kinderen bij het raam wijzen joelend naar het raam schuinboventegenover de Hema. Daar is een sportschool (speciaal voor exhibitionistisch ingestelde mensen, mij zul je daar nooit voor het raam zien sporten....). Ze zien een man zwoegen en zweten op de crosstrainer en gillen door het restaurant: 'Kijk daar, die dikke!' Als hun moeders het ook zien, lachen ze hard mee. Heel hard. Te hard. Een moeder zegt tegen haar zoontje van ongeveer vijf jaar: 'O, wat een vetzak. Zo word jij later ook, als je niet uitkijkt.'

Oepsvoeding 3: Twee kinderen zitten te zingen. Gewoon, een leuk liedje. Ze zijn enthousiast en zingen echt goed. Hebben er plezier in. Dan is er onenigheid over de tekst. Even zo'n welles-nietesgedoetje. Moeder hakt de knoop snel door en blaft: 'Nu niet meer zingen.' En tegen haar dochter van een jaar of negen, de oudste van de twee, zegt ze: 'Jij had gelijk hoor, maar als hij dat niet wil horen, moet hij het zelf maar weten. Dan denk je maar in je hoofd: ik ben toch lekker beter dan hij.' Broertjelief van ongeveer zes jaar oud moet ervan huilen.