Wie wat bewaart, kan opeens een heleboel weggooien

Zaterdag mensen, zaterdag gaat het gebeuren. Dan komen hier vier sterke en slimme mannen (niet allemaal tegelijk) om laminaat te leggen. Grote Pol en ik hebben samen namelijk drie linkerhanden en maar één rechterhand. En die rechterhand is van iemand die chronisch geen pap meer kan zeggen.
Maar voor het zover is, moet er nog heel wat gedaan worden. We zijn maar weer eens aan het opruimen geslagen, want alles moet natuurlijk van de vloer af en naar boven of buiten verhuisd worden.
En dan kom je leuke dingen tegen. Dan heb je een Aha-erlebnis.
En ook vieze dingen. Dan heb je AhBah!-erlebnis.
En dingen waar je nu niets meer mee kunt en eigenlijk weg wilt doen. Dan maak je daar een foto van. Want het heeft nog wel nostalgische waarde. Of waarde voor een ander die er nog wat mee kan.
Reageren mag dus als je deze 'rommel' van me wilt krijgen. Graag zelfs!

Ik stuur met alle liefde dit borduurwerkje op dat nog maar een paar kruissteekjes in de lucht mist. Ooit, tien, twaalf jaar geleden, als een bezetene aan gewerkt en daarna in het vergeethoekje geraakt. De Polletjes willen het nu echt niet meer op hun kamer hebben hangen. Tja.

En dan deze fantastische boekjes. Twee ervan gedrukt op echt ouderwets bruin kringlooppapier. Collector's items zijn het! Zeer leerzaam nog steeds, handige tips, heel groen, maar wel zo'n twintig jaar oud. Heel oud dus. Vreselijk oud. Zo oud als ons huwelijk is. Om helemaal jeugdsentimenteel van te worden...
Maar oké, ik zal daar maar niet meer verder over uitweiden. Wie wil ze nog hebben?

We ruimen nog even verder op, wie weet wat we nog tegen komen! Hou dit blog maar goed in de gaten, anders gaat misschien die geweldige macraméplantenhanger of dat bruin-met-oranje-niet-kapot-te-krijgen-servies aan je neus voorbij!